De schoonheid van Subjectiviteit

u kreeg om buiten uw ogen te kijken
u kreeg om buiten uw hersenen te denken
u kreeg om u buiten te lopen het leven
aan waar de buurt verandert
~ Ani DiFranco

Een jaar geleden, de Washington Post stelde een artikel in werking een ongeveer experiment in kunstappreciatie. Ik hield op dat artikel, het wetend zou het in handige someday komen. Gezien de levendige bespreking over poëzie die wij onlangs hebben gehad, ik besliste de tijd gekomen=was= voor te ontgraven het.

De schoonheid is in het oog van beholder… of luisteraar, zoals het geval kan zijn. De kunst komt uit de waarnemingen en de ervaringen van een individu te voorschijn, en het wordt ontvangen door de lenzen van anderen' unieke achtergronden. Wat kunst wordt gecre�ërd in antwoord op meer universeel erkende truths, en spreekt daarom gemakkelijk aan vele mensen. Andere kunst wordt gecre�ërd uit een hoogst unieke ervaring, en kan slechts met een keus weinigen meedelen.

Wat is kunst?

Eens, kunst = schoonheid.

Maar wie beslist wat mooi is?

Voor velen, kunst = mededeling.

De wervelende kleuren, de stijgende ritmen en de beknopte combinaties woorden dienen om uit te drukken wat onze ziel niet kan anders uiten.

Wat is kunst?

Wij konden zeggen dat de kunst de uitdrukking van emoties en ideeën door diverse media is.

Maar is dat genoeg?

De mededeling is een proces met twee kanten. De spreker drukt zich uit, verwerkt de luisteraar wat wordt meegedeeld, en antwoordt aan het bericht dat zij heeft ontvangen. Zo is het met art. De kunstenaar cre�ërt iets buiten zich om uit te drukken en begrip van iets hij binnen zich heeft ervaren. Zodra de kunst is gecre�ërd, is het daar, kwetsbaar aan de ontvankelijkheid van andere mensen.

Terug naar het artikel, wat maakt een kunstenaar groot?

So much in art is related to the context in which it is presented. When a virtuoso assumes the identity of a street performer, does their art decrease in value? According to this grand little experiment, it does indeed.

What is it that convinces us art is valuable?

I submit for your approval, mass appeal.

Despite our best intentions, we humans are a cognitively simple society. We like our choices well defined and served up in clever packaging. We like commercials that tell us which choice will make our life better. We like options that remind us we are sane because, after all, we share the opinions of others. We like things to fit neatly into an orderly coded filing system. When we’re not quite sure where something belongs, we don’t know what to do with it, and we either sit down and think about it or we toss it aside. We haven’t left ourselves much time for the “sit and think” option.

Or, perhaps, I’m just speaking of myself.

In honor of National Poetry Month, I challenged myself to write more poems in April. I am not a poet by nature. I fear that someone may not like what I have written, or it may seem elementary, or a word may not mean quite what I thought it meant. Yet, I write. In the moment, the words are coming from an experience, and I have to believe that can speak into someone else’s life.

I also must acknowledge that it will not speak to everyone.

So how do we respond to another’s offering of art?

Objectivity is not a choice, unless we want to turn art into something lifeless and mechanical.

How about trying to see it through different lenses, walk around it in different shoes, respond to it from different perspectives? Perhaps it speaks to you right where you are, and you can interact with ease. Perhaps you encounter it in a cordial fashion, but walk away without much to say. Perhaps you sit together in a coffee shop, late into the night, struggling to communicate through an exhaustive conversation, only to leave more confused than you entered. That’s ok.

Communicate your attempt.

We don’t all connect with every person we meet, and we will not connect with all of the art we encounter, but let us strive to understand the detachment. In the process, we may not only gain another perspective, but we will learn much more about our own.

photo by chrisjohnbeckett

for further reading . . .

• None Found