Bijbelse 1-0-welke Economie?

O.k., ben ik een verward beetje.

Wij zijn niet precies slecht. Mijn vrouw en ik heb zowel het gegroeide hebben meer dan genoeg, en wij leef comfortabel en heb zeer weinig schuld (spoedig te zijn niets). Maar aangezien wij onderzoeken wat de Bijbel over financiën moet zeggen, voelen wij getrokken een paar verschillende richtingen. In Gezegden 13 leren wij dat een goede mens een overerving voor de kinderen van zijn kinderen heeft; dat vereist sommige hoofd, op lange termijn besparingen of investeringen, en kwaliteitsverhoudingen met zijn nageslacht. U denkt over het publiek voor dat, hadden zij meer dan één kind typisch, zodat spreekt u geen kleine hoeveelheid geld. Maar toch beveelt Jesus „aan iedereen geven wie“ in Matthew 5 vraagt. U hebt een bizarre botsing in het Nieuwe Testament van paren zoals Aquila & Priscilla die hun het leven het maken tenten maken, of Lydia die meer de zaken die van van een `luxegoederen' (als de vrouw in Gezegden 31 klinkt) hebben, maar handelt dan vermeldingen hoe „Verkopend hun bezit en goederen, zij aan iedereen gaven aangezien hij behoefte.“ had

En hoe dan ook hoe goed dat werk? Een recenter decennium of twee en Paul nemen dienstenaanbod voor de kerk in Jeruzalem, misschien wegens een soort ecclesiastic economische instorting op. Heilig geworden de bedelaars? Misschien in wat perverse betekenis had martyrdom een hulpvoordeel: beperkend de spanning op de ecclesial begroting.

Jesus had nergens om zijn hoofd (Matthew 8) te leggen. Judas kept their money (John 12), but it never says how much, and no matter what the prosperity preachers claim, I find nothing about Jesus’ secret mansion there so I don’t think Jabez (1 Chronicles 4) helps much. Jacob’s flocks were ‘blessed’ by quasi-magical deviousness. (Genesis 30).

Jesus’ parables make things really interesting, especially for those with a capitalist or communist predisposition. He claims the kingdom of God for the poor in Luke chapter 6 and in chapter 8 feeds the crowds. At the end of chapter 9 he reiterates his lack of accommodations. His prayer in Luke 11 asks for “daily bread” but he follows it with a promise for receiving whatever you ask of God. The Pharisees are condemned for their classism and their tithe, and a heart of giving is praised even when the giver has little to give (Luke 21). Chapter 12 describes a rich fool, and Jesus recommends an almost naive approach to life’s needs; give everything away, do not save or store up on earth. He then praises shrewd investors in his parable in chapter 14, and follows that parable with another featuring a nameless rich man in hell. The rich young ruler (Luke 18) is commanded to sell all his possessions and give to the poor. A reformed tax collector gives half his possessions to the poor and reimburses those he cheated. Jesus throws the salespeople out of Jerusalem. He gives an ambivalent answer regarding taxes and ends up getting betrayed for 30 silver coins. I guess Judas was sick of stealing from an empty wallet.

Seriously though; there is a strong, recurring theme in Jesus’ life and the lives of the New Testament church that emphasizes essentially:

a) Give, abundantly, cheerfully, constantly.
b) Live very simply. (Homeless, nomadic, or communal seem to be the trends).
c) Trust God for your needs.

How does that jive with the Hebrew scriptures regarding financial wisdom, inevitably the stuff being quoted in sermons surrounding tithes, investment, budgeting and wealth creation? How does that work with Christians who were businesspeople? (a role that unlike governmental positions, temple prostitution or soldiery, was permitted) How do I figure that out when, on the one hand, I know that Jesus didn’t die for my 401(k), but I still have one?

Author Bio:: Jordan Peacock lives and works in Minnesota with his beautiful wife and daughter. When not playing with technology or music, he’s writing comic books and wrapping up a university education.

for further reading . . .

• None Found